Ruta Pazo de Mon (San Martín de Oscos)

Como pasa o tempo,xa estamos a rematar o ano,pero aínda nos queda esta última ruta,o día presentase con moito frío, pero como non podía ser doutro xeito,"Os Sendeiros" non hai nada que os amole, e puntuais como un cravo. Cando chega o bus, alí estades xa esperando, 40 intrépidos compañeiros dispostos a pasar un domingo por terras dos Oscos.

Ás 8:40h. emprendemos a viaxe,coma sempre, todo son voces e gargalladas.O día preséntase frío pero animado, cada un falando das súas cousas. Despois de pasar pola Veiga, vámonos percatando da intensa xeada coa que nos vamos atopar. Está todo branco,como si nevara, ata carambelos polas rochas.

Sobre as 10 da mañá chegamos a San Martín, parada obrigada no Restaurante "A Marquesita" para o almorzo. Hai quen disfruta dun cola-cao con manteigadas ou biscoito caseiro, pero tamén os hai máis precavidos (polo que poida pasar) e engulmen un bocadillo de xamón e unha caña.

Volvemos a subir ó bus para chegarnos ó pobo de " A Revoqueira", e despois de atrincheirarnos de guantes, gorro e bufanda, comezamos a camiñar.

A verdade é que fai moito frío, pero…que caramba! Nós non temos medo a nada, e, entre sorriso e sorriso, vamos pisando o xeo, e pasiño a pasiño, chegamos a Mon. Aquí facemos unha paradiña para contemplar o Palacio, e aproveitamos para esperar a cola do pelotón, que ven dirixida polo noso presi, José Luís, non se fan esperar moito, aparecen todos contentos, e, xa que estamos todos, facemos a foto de grupo. Qué guapos! Parece que vamos esquiar!

Sen darnos conta xa estamos na capela de San Antonio (Ventosa) aquí facemos outra parada porque este último tramo era en ascenso,e, quen máis e quen menos, todos temos que tomar alento,e, como non, engulir un pouco de chocolate, cacahuetes, abelás…

Emprendemos esta última parte da ruta xa acompañados dun día soleado e arribamos de novo no pobo de San Martín en onde nos espera o xantar. Ó vervos todos á mesa, é cando de verdade, penso na "gran familia" que somos,o moito que compartimos, e o moito que nos queda por compartir, e para deixar constancia dela,e aproveitando que é a última ruta do ano, facemos un pequeno brindes con champaña e sidra, por suposto.

Agradecemos as verbas de José Luís, desexándonos un bo Nadal a todos, pero…faltaba o mellor:"o cantarín",moito me gusta oílo cantar,ata nos anima co seu son a levantarnos das cadeiras facer uns pases de bailes, e as máis atrevidas ata nos sorprenden coa "danza do ventre", éche o que hai! nos Sendeiros temos de todo e para todos.

Xa está caendo outra xeada,pero aínda temos que facer unha visita á casa natal do Marqués de Sargadelos; o guía moi ben, ten moita "labia", pero xa é noite pechada e decidimos emprender o regreso á casa. Ás 20:10 h., despois de deixar ós nosos amigos de Ribadeo e Mañente, chegamos a Foz.

Creo que foi un bo día para todos,e, eu quero aproveitar a honra de escribir esta última crónica do ano,para, darvos as grazas, de todo corazón, por acompañarnos todo este ano,por compartir con nós tantos momentos e facer a nosa vida un pouco máis feliz.

Bo Nadal e feliz ano 2008.

Unha aperta da vosa amiga.

Ana López