Crónica

A Marronda constitue un magnífico exemplo de bosque autóctono galego
“O maior bosque de hayas de europa”

Neste novo andareiro Os Sendeiros vamos adentrarnos nun espazo natural de Baleira, que dibuxan os ríos Neira e Eo nos seus comezos.
Eran as 10,15h.. cando Saímos da aldea de Sampaio en Baleira por un camiño que nos leva primeiro por unhas hortas e a ezquerda pola linde dunha pradeira. Seguimos por un sendeiro fermoso e as veces moi estreito que remata nunha pista de terra ben marcada.
Subimos uns metros o camiño e tomamos un desvío a ezquerda que descende primeiro e despois sigue paralelo ao cruce do río Eo. Este lugar e de especial beleza e interés polo transcurrir por un bosque galería onde disfrutamos do río e as súas márxenes. Dende esta paraxe comeza a recolleita de castañas, bolsa enristre uns e outros intentamos enchelas.
O trazado lévanos a unha pista clara e ampla xa cerca de Cabreira. Cruzamos a aldea pola que descendemos ata unha nova ponte de madeira que deixamos a nosa dereita para seguir pola mesma orilla do río, para chegar a Cabreira.
Preto da aldea de Cabreira atopámonos cun veciño, mellor dito o único nestes tempos, noutra época chegaron a ser oito veciños, o bo señor levaba coa súa filla e neta unhas doce fermosas vacas da raza rubia galega.

Preguntámoslle a súas vivenzas nesta zoa no media da fraga moi amable nos foi contando una que outra anécdota. Cruzamos a aldea pola que descendemos ata unha nova ponte que deixamos a nosa dereita para continuando pola mesma orilla do río, chegar pronto a Cabreira.
Deixamos a fermosa aldea de Cabreira coas súas casas magníficas e horros galegos e vamos por unha pista de terra ampla, que seguiremos desviándonos a dereita polo trazado principal. A pista continúa polo medio dun robledal de notables dimensiones que rodearemos ascendendo por o sendeiro rozado nun pequeno tramo de monte bao. “Seguimos coa recolleita das castañas”
Pronto alcanzamos unha zoa despexada e cha e nos desviamos a ezquerda e continuar a senda. A partir deste punto o sendeiro dibuxa un trazado laboriosamente construido con: bo piso, pasamanos de madeira onde fácilmente se poden encontrar huellas e incluso as camas dos corzos.

As panorámicas son espectaculares dende calquer punto da ruta. O sendeiro, despois dun descenso largo pero suave, alcanza pronto un novo cruce que vai a o pobo de Piñeira. Aquí deberemos de tomar o camiño que se desvía ligeramente a ezquerda nun suave descenso que pronto se irá facendo máis pronunciado ata alcanzar a vella ponte de madeira no riachuelo de Piñeira. Subimos en dirección al pueblo y allí continuamos hacia la izquierda por la carretera asfaltada. Tras una curva pronunciada a la izquierda y en el medio de otra a la derecha, un camino desciende por la ladera proporcionándonos hermosas vistas, en una bajada larga hasta cerca del riachuelo de Piñeira.
E así discorrendo por estes fermosos meandros. El sendero continúa ahora a media ladera y luego desciende hasta la misma orilla del río Eo e achegarnos a fermosa área recreativa de Cortevella. Área recreativa dotada de servicios, mesas, muiños, e unhas escaleiras que nos elevan para ollar ao lado da figura do monxe e o zorro unas vistas para o recordo.
Rematamos a ruta as 2 da tarde, fixemos a foto do grupo e xantamos un bo menú no restaurante Moneda de O Cádavo.
Coma sempre cremos que foi un bo día de sendeirismo, e de amizade.

Un camiñante.