Crónica

De novo os sendeiros voltamos a facer a ruta do Cares, era unha petición que levábamos anos recibindo e por fin a fixemos realidade, xa que fora feita no ano 2005.

Saímos o sábado 27 de Xulio, as 15:15h, xa que algúns sendeiristas tiveron que traballar de maña. Unha vez completo o bus e co bo facer de Nelson o chofer, percorremos a metade da costa asturiana, para logo atravesar polo centro cara a provincia de León. Subimos pola autoestrada do Huerna, que debe o seu nome a que a que atravesa o val do rio Huerna, saímos na Magdalena cara a Robla e seguimos dirección oeste bordeando a Cordilleira Cantábrica, que nos asombra ca maxestosidade dos seus cumios, ata chegar a Cistierna, vila onde pasaremos a noite. De novo quedamos no hotel O Cruce, xa que en anteriores visitas fumos moi ben tratados, podería dicirse que como si fósemos da familia.

Despois de ocupar as habitacións, saímos a dar unha volta por o pobo, están en festas. Ceamos cedo xa que maña tiñamos que madrugar.

O domingo a mañanciña levantámonos a almorzar, e unha vez tódalas maletas no bus, saímos cara o inicio da ruta, nese discorrer polas estradas leonesas, pasamos por Riaño o novo,xa que o vello esta varios metros baixo as augas do encoro.

O noso camiñar de hoxe comenzóu en Posada de Valdeon, alí acarón da casa consistorial, atopamos as marcas de comezo da ruta, imos por unha senda rodeada de arbores que nos dan sombra. A nosa dereita, na falda do Porracho, queda Cordiñanes e entre ela e nos o rio Cares cas súas augas bravas. Un pouco mais a baixo chegamos o Mirador do Tombo, no que se atopa unha escultura da especie mais emblemática de picos, o Rebeco. Dende este punto ollamos a magnificas vistas do val, e aproveitamos para facernos unha foto de grupo. A seguinte parada é no Chorco dos Lobos, antiga trampa para cazar lobos, continuamos hasta a Majada da Coroa, bueno xa estamos preto de Cain, e xusto a súa entrada, atopamos unha abundante cascada.

Aproveitamos en Cain para reagruparnos, repoñer forzas tomando algo, e que se unan a nos un pequeno grupo de sendeiristas, que non estaban en plenitude de facultades, e decidiron facer estes primeiros 9Km. en taxi.

Continuamos o descenso, por un camiño estreito labrado na pedra da montaña, nesta senda que vai paralela seguindo as bravas augas do Cares, o longo deste treito atópanse numerosos túneles, de escasa altura, e pontes que nos fan cambiar do lado do rio no que nos atopamos.

Por fin chegamos a Poncebos, onde comeremos o pícnic que traemos. O tempo foi soleado e cálido durante a camiñata, e cando xa estamos subidos no bus, comezó a chover, que alivio si nos chega a pillar pola ruta, habiamos quedar mollados coma pitiños. Facemos unha parada en Ribadesella, para facer turismo, estirar as pernas e tomar algo, e pasadas as dez da noite chegamos a Foz.

Unha vez rematada a ruta un comprende por que tamén e coñecida coma a Garganta Divina, eses altos cumios rochosos e puntiagudos, desfiladeiros estreitos e moi profundos así coma polas súas augas bravas e claras.

Un saudo
Morís.