Antiga carretera da República (A Fonsagrada)

Levábamos escoitando os partes metereolóxicos que as distintas cadeas de televisión e radio nos ían dando ao longo da semana. Sempre con a dúbida si chove ou non chove. As oito e media partimos dende Foz a Fonsagrada con moitas nubes que facían presaxiar unha camiñada pasada por auga, era a primeira do ano que íamos a facer con " bocata" e vendo que a choiva ameazaba, moi ben pensado, a nosa guía Ana xa tiña amañado cun restaurante para ,no caso de non poder xantar durante o camiño, acomodarnos nel e así con máis tranquilidade comer ao abrigo; foi unha idea moi acertada coma outras moitas que ten esta moza tan entusiasta en todo con o que esta comprometida. Nalgúns momentos da ruta a choiva e frío era a nosa compañeira do viaxe, menos mal que xa vamos tendo experiencia e uns levan capas, outros traxes de auga, e coma non roupa de reposto para cambiarse no autobús ao remate da ruta. Dar a benvida a os novos socios/as que se xuntaron, na miña opinión, ao bo grupo de senderistas que ruta a ruta crece a amizade e compañeirismo entre todos. Despois de pasar por Vegadeo subimos ao alto da Garganta para seguir pola estrada e entre curva e curvas ata chegar a Santa Eulalia de Oscos. Seguimos no autobús pouco a pouco pola estrada un tanto estreita que nos achega a parroquia de Liñares de Bidul, en A Fonsagrada.

En Liñares de Bidul e o comezo da ruta, aínda non chovía, as once da mañá despois de colocar as mochilas, paus e algúns os guantes tomamos o sendeiro á dereita rodeados de monte baixo e en lixeiro descenso vamos facendo camiño entre algúns Alcornoques, Pinos, Carballos, ata chegar á pintoresca aldea de Fornada, dende este lugar pódemos ollar o grandioso río Navia antes de chegar ao encoro de Grandas de Salime, as vistas son impresionantes. Neste lugar idílico levábamos unha hora e media de andadura e tíñamos a presenza das primeiras choivas da mañá.

Seguimos pola cola do encoro, descendendo, ata atoparnos co camiño da república unha obra verdadeiramente faraónica feita aló polos ano 1928, pedra a pedra, que uniría Grandas de Salime de Asturias con A Fonsagrada de Lugo, sendo parada pola guerra civil do ano 1936. O grupo non se rende con a choiva que caía e comeza o troco da indumentaria de cada un: chuvasqueiros, capotas, gorros, en fin ben pertrechados para seguir o camiño que a partir do paso por Fornaza seria todo nun leve ascenso que fai alongarnos da beira do río.

Entre risos e algun que outro comentario con a choiva que aunque suave era constante chegamos primeiro a casa da dirección da compañía da Vega. Neste lugar fixemos a foto do grupo e despois dunha pequena paradiña seguimos o camiño ao carón do río para chegar a Ferrería de Vilar da Cuiña, construída pola compañía da Vega de Ribadeo durante os anos 1793 - 1794. O reloxo xa marcaba as 13,30h. Algúns prefireron seguir o camiño que facer unha visita as vellas instalacións, hoxendía convertida en área recreativa e onde íamos a xantar. Foi unha pena pero o mal tempo non permitía pararse e disfrutar do fermoso paraxe, a choiva era cada vez maior e tíñamos gañas de chegar ao remate da ruta.

Mollados como Deus manda seguimos gozando do entorno montañoso que nos facía sentir o pouco que somos ao lado da grandeza da natureza que nos ía envolvendo, Sorprendíanos gratamente a beleza da cunca do río Lamas afluente do río Navia, con algúns regatos e pequenas fervenzas que atopamos durante o camiño.

A os novos socios/as noraboa: estivestes á altura das circunstancias, sen poñer unha soa mala cara con o día que elixistes para integrarvos no grupo. O sendeirismo e así, non hai nada que se poda facer coas inclemencias do tempo.

Seguimos ata rematar a estrada da república e seguir polo sendeiro que íanos achegar a os derradeiros metros onde atopamos unha ponte e a estrada asfaltada, na praia de Naraxa, lugar onde remata a nosa andaina. Eran as dúas e media. O autobús estaba esperándonos maxestoso, mentres nós, anegados de auga de pes a cabeza, cambiando onde podíamos as roupas, calcetíns, algúns en "gayumbos" no medio da paisaxe.

Todos no autobús partimos por unha estrada chea de curvas costa arriba cara a Fonsagrada para compartir mesa e mantel na pulperia "O Candal", por certo ¡¡ chapo!!. Nin que dicir ten que moitos levamos os bocatas de volta para casa, preferimos unhas racións de Polbo á feira e uns grolos de viño que ben o tíñamos merecido.

As catro e media partimos da Fonsagrada. ¡¡seguía a choiva !!, votamos uns cantares e as seis e media chegamos a Foz sen novidade.

Un saúdo

José Luís