Crónica

XLIII MARCHA DE VETERANOS NACIONAL.

A edición deste ano celebrase en Parada de Sil, nesta fin de semana xuntámonos mais de trescentos participantes.

 
Todo comeza o venres ca recepción de participantes e a entrega da documentación e agasallos, unha xuntanza dos delegados para falar de todo o relacionado ca marcha e a elección das vindeiras localidades organizadoras. O remate unha cea de confraternidade, e despois para a cama a descansar, maña temos que camiñar cedo.

O sábado téñennos o almorzo cedo, pola carpa habilitada imos pasando todos tomar algo para coller folgos, unha vez rematados os discursos das autoridades comeza a marcha.

O percorrido parte de Parada, imos por sendas bordeadas de castiñeiros, carballos e toda unha exuberante vexetación, que nos proporciona sombra para aliviar o calor, así coma nos deixa unhas vistas moi fermosas e idílicas. A marcha atravesa pequenas aldeas, cas súas belezas e curiosidades, coma a fonte da xuventude, pasamos entre as viñas desta Ribeira Sacra, que se están a vendimar.

Antes de chegar os Balcóns dos Mouros (de Madrid) a organización tennos dous avituallamentos, para repoñernos. Neste lugar temos unhas vistas incribles dos Canons do Sil, Fotos que inmortalizan o paso por este lugar.

Dende aquí continuamos bordeando o Sil cara o mosteiro de Santa Cristina, no camiño atopámonos con aldeas, bancadas con castiñeiros, e a vexetación típica do canon, madroños , etc.
No mosteiro espéranos un novo avituallamento, admiramos a beleza deste monumento, como non mais fotos para deixar constancia da nosa presenza no lugar.

Comezamos a recta final da marcha de hoxe, iso si cunha pequena ascensión, ata Castro, continuamos o camiño entre castiñeiros e carballos pasando por corredoiras cheas de musgo e a derradeira aldea abandonada, Chamoso, e así chegamos a Parada fin do camiño.

Mentres esperamos a que cheguen todos os participantes aproveitamos para pasear polo pobo, tomar algo e mercar algún produto típico. as 14:30h comeza a entrega de premios e o reparto dos regalos do sorteo, as tres en punto pasamos a carpa para xantar todos xuntos.

Xantar de confraternidade onde falar os uns cos outros, onde facer novos amigos e compañeiros de futuras aventuras. Cando o bandullo esta cheo comezan os cánticos colectivos que alegran a sobremesa.
Chega a hora das despedidas, pouco a pouco imos marchando todos, ímonos despedindo, cada un tense que ir para a súa terra, houbo xentes de tódolos rincons de España.

Temos que dar as grazas a organización un dez, foron moi amables e fixéronnos sentir coma se estiveramos na casa.

Deica o ano que ben, que será por terras andaluzas.

Un saúdo,

 

Morís.