Crónica

Venres, 11 de Maio

Outro ano máis OS Sendeiros emprendemos viaxe de fin de semana. Ás tres da tarde partimos de Foz co gañas de pasar uns días de delicia e de amizade.
Fixemos a primeira paradiña en Unquera, pobo que fai límite con Asturias, tomamos uns cafés unhas garabatas e, tamén estirar un pouquiño as pernas.
De novo na estrada, unha néboa espesa facía non poder ollar a paisaxe que tíñamos diante. Os máis temerosos xa pensábamos que o fin de semana sería pasado por auga. Ao redor das nove da noite chegamos a Bilbao ruando o autobús da man de Luis, impresionante coma manexa polo medio da cidade, ata chegar a os Jardines de Albía onde se atopa o Hotel Husa Jardines de Albía, un estupendo hotel, con todas as comodidades e moi céntrico. Moi recomendable.
Nada máis chegar facemos a recollida de chaves, e aínda houbo tempo antes da cea
Facer un pequeno paseo e tomar un Chacolí ou un Zurito (corto de cervexa).
De volta a hotel, cear, e algún aínda saíron a tomar unha copa antes de deitarse. Os demais a cama que o día foi moi largo, e mañá toca camiñada.

Sábado,12 de Maio

Ao Carón da ría de Bilbao e o mar

“Un inglés vino a Bilbao, por ver la ría y el mar, pero al ver las ……” E iso fixemos Os Sendeiros este día, a ruta Las Arenas – Sopelana.
Saímos as oito e media de Bilbao, aínda non despertara a cidade e nos collíamos o autobús nos Jardines de Albía, algún tiñan a cara de durmir pouco. Noso compañeiro e amigo Lolo, artífice da idea da ruta, estaba a hora en punto esperándonos para facilitar a saída de Bilbao e achegarnos a Las Arenas punto de partida da camiñada.
Antes de comezar a camiñada uns decidimos subir ao maxestoso Puente Colgante e cruzar a ría e visitar Portugalete, a volta fixémola en lancha. Unha uufermosa experiencia despois de tantos anos oír falar do famoso Puente Colgante. Outros compañeiros decidiron dar un paseo pola fermosa localidade.
Ás dez en punto partimos polo paseo marítimo de Las Arenas , xa estaba o paseo cheo de xente facendo deporte: Bicicleta, Patíns, correndo, camiñando, a verdade unha fermosa estampa. Seguimos polo paseo e vamos deixando noutro marxen da ría as famosas vilas de Portugalete e Santurce e adentrándonos na localidade de Getxo co seu porto naútico e a Praia Eregea, que neste día tiñan os cativos uns campionatos de voley bol. Pais e nais compartían entre risos as vivencias deportivas dos seus fillos.

O paseo fainos disfrutar das impresionantes mansións, que temos a dereita do camiño, xardíns, magníficas fachadas, e ben coidadas.
Pasamos diante do fermoso areal Arriguaga onde de novo podemos ollar a xente xóvenes e menos xóvenes na práctica de Bateis, piraguas, e remo.
O camiño transcorre polo mesmo paseo que nos achega ao náutico de Aixerrota, unha morea de iates cubre a porto náutico.
Ao remate do náutico e o comezo da vila de Algorta, un pobo que naceu da beira do mar, mariñeiro por excelencia pero que medrando moito hacia o alto do acantilado, creando un verdadeiro balcón mirando ao mar. Neste pobo de Algorta aínda hoxe se pode disfrutar na súa ensela antiga moi ben conservada Puerto Viejo, Facemos unha paradiña e facemos a foto do grupo. Un lugar pequeno pero con moito encanto: rúas estreitas, costudo, a súa praza, en fin para voltar a visitar.

En Puerto Viejo e onde abandonamos o paseo e polas pequenas rúas o cruzamos para coller o sendeiro que nos achega a Praia de Areaga, ao mesmo tempo que nos vai aloxando da fermosa ría de Bilbao. Seguimos pola senda e pasamos a o carón da praia Azcorri, onde ai unas belas urbanizacións e, vamos ata un fermoso muíño de vento hoxendía habilitado coma restaurante,para chegar a un fermoso acantilado chamado a Punta Galea , Onde se atopa o fuerte Galea . A partir de aquí entramos no concello de Sopelana, e vamos polo paseo que vai ao lado do campo de golf a dereita e a esquerda collemos con a mao o grandioso Mar cantábrico. O sendeiro ben coidado vai a mergullarnos na Praia chamada Salvaje, Onde se podo ver a práctica do parapente, e do surf a moitísimo xente.
Durante todo o recorrido pódese ver a unha gran cantidade de xente que fai deporte.
Ben xa un pouco canso e a fame que non perdoa, xa Luis está esperándonos no aparcadoiro da Praia por se alguén quer cambiarse, e recoller a froita que levábamos para o xantar. Xuntámonos na urbanización Arrietara, no club, onde nos serviron uns bos bocatas de queixo, xamón e lomo, unhas cervexas, auga, refrescos, e de remate uns cafés e vendo coma Fernando Alonso facía o 2º no campionato de Formula 1. A dona da cafetería darlle as grazas polo seu ben facer.
Ás catro da tarde, partimos de Arrietara, cruzamos o pobo de Sopelana, e algúns coma Álvaro, Anxo, Aitana e outros que agora non me acordo, baixaron do autobús en Sopelana, e foron a Bilbao no metro.
Ao redor das catro e media chegamos a hotel, con gañas de unha ducha e pasear pola cidade.
Cremos que a ruta foi moi bonita e de fácil camiñar.
Despois da ducha e un pequeno descanso, cada un fixo o que máis lle apeteceu : Visitar o museo Guggenheim, Casco viejo, paseo pola ría, teatro Arriaga, Catedral de Santiago, de compras, de viños e tapas, praza nova, en fin unha fermosa tarde para perderse nunha cidade moi recomendable para visitar. E non te quedes sen pasar polo Café IRUÑA, unha pasada de local.
Á dez da noite cea e, de novo a rúa para tomar unha copa nunha das fermosas terrazas.
O bo tempo acompañounos todo o día.

Domingo, 13 de Maio
Ás 9:45h, despois dun bo almorzo, saímos do hotel e percorremos por derradeira vez nesta viaxe, a cidade de Bilbao, pasando por diante do museo Guggenheim e o seu can mais famoso Puppy, do pazo de congresos e da música, que din que se asemella a popa dun barco, e do museo marítimo ría de Bilbao.
Imos no autobús cara a cova Pozalagua, no val de Karranza, onde chegamos as once da maña. Dirixímonos cara a entrada, alí agardamos a chegada doutro grupo para iniciar a visita. É moi fermosa, debemos destacar dela, a gran cantidade e variedade, de estalactitas excéntricas que conten esta cavidade o que a afán a segunda do mundo.
Antes de subir o bus, tomamos un pequeno refrixerio, que nos permita aguantar ata a hora de xantar, que o faremos na bonita vila de Comillas. Disfrutamos dos seus monumentos, praias, gastronomía e xentes.
Fixemos unha parada, como non podía ser doutro xeito, en Unquera, para mercar as súas famosas garabatas, que levaremos coma agasallo, e dende alí atravesamos Asturias, ata a nosa parada Habitual, na Lupa, para poder estirar as pernas.
En Rinlo despedímonos de Ainara, e entorno as nove da noite, chegamos o noso destino, Foz, dando por rematada a nosa viaxe de fin de semana.

Un saúdo
José Luis e Roberto Morís