>  

Crónica

Rota do Edramo, Samos

Chegou o mes de febreiro e con él nosa segunda saída do ano, nesta ocasión dirixímonos ata Samos, onde faremos o roteiro da serra do Edramo.

Chegamos a Samos co ceo encapotado, gris plomizo e cunha fina choiva, tomámonos un café, estiramos as pernas da viaxe. Achéganos o bus ó lugar de partida, en Freixo, na parte alta da serra, equipámonos e comezamos a camiñar, collemos unha pista que en dirección suroeste percorre a crista da serra, como esta nubrado, con nubes baixas non podemos gozar das magníficas vistas desde aquí. A pista é ancha de bo firme pero con numerosos charcos enormes, debido ás choivas dos últimos temporais. Non imos ata o magnífico balcón do miradoiro, xa que as nubes baixas non nos deixan gozar da panorámica. Continuamos ata coller o desvío á dereita que nos levase ata Samos, xa que non imos facer o roteiro enteiro debido á climatoloxía. Temos unha baixada un pouco pronunciada e algo deteriorada pola escorrentía da auga das últimas choivas.

Como bien describe nuestro amigo y compañero de ruta Sebastián “A Serra do ÉDRAMO es un cordal que fai ría de agua entre os ríos Sarria e Mao, e un extraordinario paraje polos seus valores históricos e paisajistas, con necrópolis megalítica y el Castro da Margarida, estos últimos, hoy, por las inclemencias del tiempo (niebla y lluvia) no se pudieron visitar. Bajamos con facilidad por pista bien húmeda en el interior del bosque natural, que dada la situación medioambiental constituye un valor incalculable. Cambia de manto y de color según la época del año, y las formas misteriosas de sus árboles podían ser Gigantes dormidos, protegiéndonos. Después de 8 km, temos cerca o Mosteiro de Samos “Un lugar mágico, un lugar santo”. Tan recogido, tan estrecho, tan sepultado está ese Monasterio entre cuatro elevados montes, que por todas partes no sólo le cierran, mas le oprimen, que sólo es visto de las estrellas, cuando las logra verticales...Tan ansiosos iban de retirarse del bullicio del Mundo, que poco les faltó para esconderse aún del Cielo.”

Xa nos introducimos nun precioso bosque de carballos, castiñeiros, todo tapizado dun fermoso e verde musgo. Imos cara a O Reboredo, durante todo o camiño atopámonos numeroso arroios, que baixan con forza, zonas onde apoza a auga. Atopamos un fermoso piñeiral, e desde aquí comeza o descenso a Samos, entramos polo Outeiro e baixamos ata o mosteiro onde poñeremos fin ao roteiro de hoxe.

Despois de cambiarnos de roupa, facemos unha visita guiada ao mosteiro da man dun monxe do mesmo. Despois subimos ao bus e dirixímonos a Sarria onde terá lugar a comida, na cafetería Santiago.

Unha vez máis grazas a todos por facer posibles estas bonitas saídas.

Un saúdo.

Morís.